De warmste week, de warmste actie! Jan en Zoë krijgen van mij virtueel de kampioenentitel.

En zo zijn we twee jaar later... 1503 opgevraagde adressen later. Wauw!

Het doet wat met me. Ik word er zelfs wat stilletjes van. 1017 keer het adres opgevraagd en wellicht een kaartje geschreven en opgestuurd.

Klaverpost groeit, geeft, droomt, zoekt, gelooft.

Schrijven en Haken... that's me!

Meer dan 3 per dag!

Klaverpost zit op een rollercoaster… Vooraan zelfs, met de armen wijd omhoog, de ene salto na de andere.

'Ik vraag aan Sinterklaas een heel gelukkig kerstfeest. Ik vraag aan Sinterklaas ook vrede overal…' (Henk Temming). Elk jaar, op 6 december, klinkt dit liedje in mijn hoofd. Gisterenavond hebben Joris en ik elk sinterklaasliedje dat we kennen, even opgefrist. Van 'Sinterklaas kapoentje', 'Zie de maan schijnt door de bomen' en 'Ik lig te slapen in mijn bed'. Ook 'O, kom er eens kijken' en 'Zie ginds komt de stoomboot', 'En we zingen en we springen en we zijn zo blij' en 'Daar wordt aan de deur geklopt'… we kennen ze nog allemaal.

Overal kom je het tegen: een krant die oproept om te schrijven voor een bijzondere verjaardag, bewegingen als Kom op tegen kanger organiseren een nationale schrijfactie, een mama die in een persoonlijk mailtje vraagt om haar jarige dochter te feliciteren met haar achttiende verjaardag, de kleine advertenties in kranten en tijdschrijften… Op de website van eo-beam las ik dit mooie verhaal van Ingeborg. Te mooi om niet te delen...

Ik lees het verhaal van Paul op Facebook. En ik kan niet anders dan hem contacteren met de vraag of ik zijn verhaal mag delen op de website. Hij antwoordt me dat het mag, met de boodschap erbij dat 'wanneer we met zijn allen een druppel maken, dat dat dan vanzelf een plas wordt. Zo kunnen we veel mensen blij maken.' Al vele jaren is Paul chronisch ziek. Iedere gegeven dag beschouwt hij als een geschenk. Als een kans om mensen bij te staan. Ik bewonder zijn kracht en wil het graag delen om te inspireren…

Dat heet: totaal buiten de comfortzone! En een primeur!

Onder de kerktoren uit... Dat kan natuurlijk wanneer je volop sociale media inschakelt. Maar dat kan ook wanneer je in Kerk en Leven belandt. Best spannend! Een hele leuke namiddag met een lang gesprek, een uurtje over Klaverpost en de twee andere over vroeger, want de redacteur was ook nog eens een buurjongen van toen ik een klein kind was. Of hoe dit initiatief ook onverwachte mooie momenten brengt!

Aanvragen uit Vlaanderen, uit Nederland, uit waardanook... Ze zijn allemaal welkom! Want als het om schrijven en ontvangen gaat, dan is er geen enkel verschil.

Soms ligt een naam gewoon voor de hand. Voor wie het ziet...

Het kleine goede doen (onthouden van Bond Zonder Naam, blijft met een angeltje in mijn vel zitten), mensen gelukkig maken, op een kleinschalige en laagdrempelige manier, iedereen kan meedoen: klein, groot, oud, jong, dik, dun, alleen, samen,… We creëren kleine geluksmomentjes.

Ik schrijf graag, ik schrijf veel. Een kaartje, een wens, soms een brief. Niet altijd met de computer of de gsm, maar vaak met de hand geschreven of zelfs eerst zelf geknutseld. Er even voor gaan zitten, met pen en papier of met een zorgvuldig gekozen kaartje uit mijn blauwe kaartenbak. De tijd nemen. Eventueel nog eerst een mooie tekst zoeken of een geschikte quote. De persoon waar je aan schrijft in gedachten nemen en daar even vasthouden, alsof hij of zij naast je zit…